2 YAŞ SENDROMU

        Zor günler geçiriyorum. Öyel bunaldım ki nefes alamıyorum sanki. Yarın kızım 2 yaşına girecek ve sıkıntılı günlerimiz başladı. Ne sendrommuş ama 2 ayda canımdan bezdirdi beni. sürekli ağlıyor kızım. Ne zaman geçecek Allah'ım bu sendrom. Diğer taraftan da kendime kızıyorum, sağlıklı olduğu için şükretmem gerektiğini düşünüyorum. Ağlama nöbetleri o kadar fazla ki beni  delirtiyor. Benim de sakin bir yapım olmadığı için bende onu fırçalıyorum.
          Komşumun kızıyla oynarken kavga ettiler bugün bende delirdim yine oyuncağı kaldırıp ikinizin de kafasına vuracağım bir tane diye bağırdım. Yavrum o da ''annem bana kızdı'' dedi ve arkadaşına bakarak daha çok ağlamaya başladı. Çok üzüldüm sonra ama nereye gitsek oyuncak kavgası deliricem yahu.
          Kör şeytan diyor ki yak bütün oyuncakları o zaman hiç sorun yok. Şimdiki çocuklar oyuncak arsızı, her türlü oyuncakları var o yüzden de açgözlüler bence. Ben hatırlıyorum da biz 4 kızkardeş yaş aralıkları hepimizin 2 yaş olmasına rağmen oyuncak kavgamız hiç yoktu çünkü bizim çok az hatta hiç oyuncağımız yoktu. Biz kendimiz oynardık. Ya ip atlama ya körebe yakan top bir sürü oyunumuz vardı bizim. Eğer evdeysek de sos, isim şehir, ya da evcilik oynardık ama yok yahu kavgamız yoktu. Gözlemlerinden yola çıkarak bunları yazıyorum. Çünkü iki çocuk oyuncaksız oyun oynanınca hiç sorun yok.
            Bloğuma nadir içimi boşaltmak için yazı yazarım. Ne çok dolmuşum düşünün artık..

            Bu sakin hallerini çok özledim kızımın. Ogünler geri gelecek inşAllah